Dharmapuri
Door: renger
Blijf op de hoogte en volg renger
12 Februari 2015 | India, Dharmāpuri
Op het moment dat ik dit schrijf verblijven we al weer dagen in Dharmapuri.Het is een geheel andere stad dan Chennai, ook kleiner meer een werkstad. Ontzaglijk veel winkeltjes, werkplaatsen, e.d
we wonen in een huis van de kerk gelegen in een soort kashba-achtige bebouwing, smalle straatjes, nou ja straatjes...... en allerlei kleuren. De Indiers komen er ondanks grote gaten en bulten prima doorheen, luid toeterend, want dat is een geluidprobleem van de eerste orde.
Met de trein hiernaartoe was ook een mooie happing .Een slaaptrein maar we kwamen op tijd aan dus hoefden niet te slapen. Maar primitief of niet, we kwamen wel op tijd aan.
Uitgestapt, vliegen er mensen(helpers) met de koffrs over de rails naar de andere kant.
Het hele spul in een TATA Jeep en vervolgens op naar ons huis zo,n 25 km verder. We hebben meerdere kamers ter beschikking met toilet en douche, maar dan een bucketshouwer. dus koud water over je heen gooien. Nu zijn we eraan gewend.
Zondag natuurlijk naar de kerk en alles op blote voeten.Alle slippers en sandalen staan voor de deur.We moesten in front zitten er ons voorstellen en verder preken en zingen(erg hard)
De wijk waar we wonen is vrijwel helemaal Hindu. Je ziet het aan de uitgebreide platen op de gevels van de godheden en een soort mantra's op de stoep.
De ossenkar is hier nog een redelijk normaal verschijnsel in het straatbeeld.
's Maandags zijn Corrie en Inge begonnen met lesgeven aan de DTS, waarvan de. De afstand van de basis is 7 km
Eind van de middag en avond bezoeken we buitenplaatsen en bidden met de bewoners. Ook hebben we o.a.. het weduwenproject bekeken. Kleien huisje voor weduwen. Dinsdag naar een bijeenkomst van regionale kerkplanters en op de basis. Het blijft mooi om te te zien hoe blij men met ons is. Een soort erkenning, denk ik. Woensdag moest worden ingebroken in het programma. er was nl. een bruiloft waar we heen moesten en niet zo heel dicht bij.
een ervaring op zich. Door mijn verkoudheid en erg hoesten, waarschijnlijk aangestoken door Julian, het zoontje van mijn vorige logeeradres in Chennai, moet ik af en toe dingen uit het programma laten vallen. In ben vaak erg moe. Corrie heeft ook prikkels in de keel maar niet echt zwaar hoesten. Door de heesheid die altijd bij mijn hoesten hoort, kan ik moeilijkspreken.
Zo weer bijgepraat.
Hartelijke groet,
Renger
we wonen in een huis van de kerk gelegen in een soort kashba-achtige bebouwing, smalle straatjes, nou ja straatjes...... en allerlei kleuren. De Indiers komen er ondanks grote gaten en bulten prima doorheen, luid toeterend, want dat is een geluidprobleem van de eerste orde.
Met de trein hiernaartoe was ook een mooie happing .Een slaaptrein maar we kwamen op tijd aan dus hoefden niet te slapen. Maar primitief of niet, we kwamen wel op tijd aan.
Uitgestapt, vliegen er mensen(helpers) met de koffrs over de rails naar de andere kant.
Het hele spul in een TATA Jeep en vervolgens op naar ons huis zo,n 25 km verder. We hebben meerdere kamers ter beschikking met toilet en douche, maar dan een bucketshouwer. dus koud water over je heen gooien. Nu zijn we eraan gewend.
Zondag natuurlijk naar de kerk en alles op blote voeten.Alle slippers en sandalen staan voor de deur.We moesten in front zitten er ons voorstellen en verder preken en zingen(erg hard)
De wijk waar we wonen is vrijwel helemaal Hindu. Je ziet het aan de uitgebreide platen op de gevels van de godheden en een soort mantra's op de stoep.
De ossenkar is hier nog een redelijk normaal verschijnsel in het straatbeeld.
's Maandags zijn Corrie en Inge begonnen met lesgeven aan de DTS, waarvan de. De afstand van de basis is 7 km
Eind van de middag en avond bezoeken we buitenplaatsen en bidden met de bewoners. Ook hebben we o.a.. het weduwenproject bekeken. Kleien huisje voor weduwen. Dinsdag naar een bijeenkomst van regionale kerkplanters en op de basis. Het blijft mooi om te te zien hoe blij men met ons is. Een soort erkenning, denk ik. Woensdag moest worden ingebroken in het programma. er was nl. een bruiloft waar we heen moesten en niet zo heel dicht bij.
een ervaring op zich. Door mijn verkoudheid en erg hoesten, waarschijnlijk aangestoken door Julian, het zoontje van mijn vorige logeeradres in Chennai, moet ik af en toe dingen uit het programma laten vallen. In ben vaak erg moe. Corrie heeft ook prikkels in de keel maar niet echt zwaar hoesten. Door de heesheid die altijd bij mijn hoesten hoort, kan ik moeilijkspreken.
Zo weer bijgepraat.
Hartelijke groet,
Renger
-
13 Februari 2015 - 08:28
Joke:
Hoi Renger,
Super je verhaal,zo blijven wij een beetje bij. Vervelend die verkoudheid,hopen dat je er gauw vanaf komt. Ik ben benieuwd of het geestelijk ook zwaar voelt. Je maakt heel wat mee zo. Heel veel Zegen verder doe de groetjes aan Corrie en Inge van mij. Veel liefs. Zie in alles op Hem steun niet op je eigen inzichten. Hij strijd voor jou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
